Współczesną architekturę mieszkaniową Japonii można podzielić na trzy zasadnicze typy. Pierwszym z nich są domy jednorodzinne wolnostojące, ponieważ Japończycy nie są miłośnikami tzw. "szeregówek". Mieszka w nich około 30 procent całej populacji, jednak działki owych domów są dużo mniejsze niż europejska czy amerykańska średnia.
Przeciętnie mają one około 100 metrów kwadratowych, lecz często spotkamy domostwa usytuowane na 60 metrach kwadratowych gruntu. W związku tym same domy są odpowiednio mniejsze. Powszechne są konstrukcje o szerokości 3 metrów i trzech kondygnacjach. Tym, co może szokować przybyszów z Zachodu jest brak centralnego ogrzewania czy piwnicy.
Elementy wyposażenia
Równie interesująco wygląda zaplecze sanitarne japońskiego domu. Łazienka najczęściej składa się z dwóch pomieszczeń. W pierwszym z nich znajdziemy niewielkich rozmiarów wannę oraz taboret. Ten ostatni służy Japończykowi do starannego mycia ciała, poprzedzającego kąpiel. Sama kąpiel to sposób na relaks i odprężenie.
Zamiłowanie Japończyków do elektronicznych gadżetów spowodowało upowszechnienie się mody na instalowanie w łazienkach wodoszczelnych telewizorów. Ilość wody w wannie i jej temperatura może być ustawiana przez komputer, który głosem zawiadomi domowników o przygotowaniu kąpieli. Również sedesy mogą być sterowane komputerowo. Często bywają podgrzewane, zaś odpowiedni natrysk obmywa intymne części ciała, a suszarka zajmuje się ich osuszaniem…
Jak wygląda japoński odpowiednik polskiego m?
Drugim popularnym typem japońskiej architektury jest tzw. "manshion", czyli blok mieszkalny. Zazwyczaj ma on wysokość 10 pięter, choć ostatnio, szczególnie w wielkich miastach, zdarzają się wyższe. Przeciętne japońskie mieszkanie oznaczone symbolem 1R, od "one room", może poszczycić się wyodrębnionym miejscem na kuchenkę i powierzchnią około 12 metrów kwadratowych. 1K to już prawdziwy apartament, gdzie obok jednego pokoju znajdziemy wnękę kuchenną o kubaturze 4 metrów kwadratowych. Na samym szczycie hierarchii znajdziemy mieszkania oznaczone jako 2LDK czy 3LDK, oznaczające obecność kuchnio-pokoju i dwóch lub trzech sypialni. W starszych budynkach pomieszczania są oddzielone przesuwaną ścianą, nie znajdziemy tam również korytarzy czy przedpokojów. Również wydzielona kuchnia jest rzadkim zjawiskiem.
Apaato - mieszkania dla ubogich
Najtańszą formą budownictwa mieszkaniowego są tzw. "apaato". Bardzo przypominają one baraki. Zazwyczaj dwupiętrowe, drewniane konstrukcje zasiedlane są przez ludzi o niższych niż przeciętne dochodach. Nie gardzą nimi również studenci czy młode małżeństwa na dorobku. Charakterystyczną cechą japońskiej architektury użytkowej jest jej lekka konstrukcja. Dziesięcioletnie domy i mieszkania uważane są za stare. Z tych powodów zakup nieruchomości bardzo rzadko traktowany jest jako forma inwestycji.
Komentarze